Kwalitatieve data verkrijgen aan de hand van een workshop.
Beate van Garderen, Aidan Omwando en Jos de Boer, o.b.v. Lectoraat Visual Methodolgies
Wij organiseren een workshop, waarbij de participanten iets maken voor een onderzoek. Dit is een soort co-creatie, waarbij de resultaten uit de workshop tevens dienen als onderzoeksresultaten. Wij vragen de participanten om hun visie van de toekomst m.b.t. klimaatverandering te maken in Photoshop. Zo leren de mensen die wij uitnodigen Photoshop, en krijgen wij resultaten in de vorm van afbeeldingen.
Je kent het wel: Foto’s van ijsberen op veel te kleine stukjes drijvend ijs. Dit soort afbeeldingen worden gebruikt om een emotionele reactie op te wekken rond het thema van klimaatverandering. Het beeld en verhaal dat de mensheid de natuur aan het vernietigen is bestaat ondertussen al enige tijd. Deze visie (die helaas waar is) wordt zo vaak herhaald, dat het veel mensen niet meer raakt. Het lijkt misschien vreemd, maar we beginnen bijna gewend te raken aan de foto van de zielige ijsbeer.
De leden van project “All Gone” proberen hier op creatieve wijze verandering in te brengen. Deze groep wil mensen een ander beeld van de toekomst (m.b.t. klimaatverandering) laten zien. Hiervoor maken ze gebruik van het literaire en esthetische genre “Climate Fiction” (Cli-Fi in het kort). Dit is een verzamelnaam voor sciencefiction verhalen en kunstwerken, die te maken hebben met klimaatverandering.
De projectleden verzamelen afbeeldingen van Instagram binnen de verschillende Cli-Fi genres. Deze posts binnen bepaalde genres worden gevonden door middel van hashtags. Dit wordt gedaan met zogenaamde scrapers. Dit zijn tools waarmee informatie op social-media en websites in bulk gedownload kan worden. De afbeeldingen die verzameld worden met deze scrapers, worden vervolgens op verschillende manieren visueel weergegeven. Deze weergaves kunnen gebruikt worden om trends binnen de genres te ontdekken. Het uiteindelijke doel is om mensen anders over klimaatverandering te laten nadenken door ze de afbeeldingen te laten zien.
Voor de laatste fase binnen de minor Designing User Research, verdiepen mijn teamgenoten en ik ons in andere methodes om visies van de toekomst (zogenaamde climate imaginaries) te maken. Wij wilden daarnaast graag zien hoe anderen denken over de toekomst m.b.t. het klimaat. Een interactieve workshop leek ons een goede methode om participanten hun visie te laten delen.
Wij hebben de workshop als volgt georganiseerd: Wij nodigen mensen uit voor een workshop waar wij ze de basis van Photoshop leren. De opdracht is om collages te maken van een toekomstige stad, dorp of landschap. Dit kan gezien worden als een win-win situatie: Wij leren de participanten Photoshop, en de participanten maken climate imaginaries voor ons. We hebben de workshop opgedeeld in een aantal delen. Eerst geven wij een korte uitleg over de verschillende Cli-Fi genres en de opdracht. Daarna gaan de particpanten aan de slag met het maken van een collage in Photoshop. Het is de bedoeling dat dit een collage van hun ideale toekomstbeeld is. De afbeeldingen nodig voor deze opdracht zijn te vinden in pinterest boards, die wij voor de worskhop samenstellen. Naast de collage vragen wij de participant ook om een korte beschrijving van hun toekomstbeeld te noteren. Als iedereen hier klaar mee is, worden de collages onderling besproken. De discussies worden opgenomen, zodat er handige data uit de gesprekken gehaald kan worden.
Dit gehele proces wordt vervolgens herhaald. Het is bij deze tweede opdracht echter de bedoeling dat men een collage maakt van een realistisch (i.p.v. idealistisch) toekomstbeeld. Deze tweede collage wordt ook besproken. Zo eindigt iedereen met twee collages, voor een gevarieerd toekomstbeeld.
Om er zeker van te zijn dat onze workshop goed verloopt, zorgen wij eerst voor een aantal “pilot-workshops”. Hierin testen wij de opzet van onze workshop. Daarnaast kijken wij hoe lang elke stap van de middag in werkelijkheid duurt. Zo zorgen wij ervoor dat de uiteindelijke workshop soepel verloopt.
De data die wij tijdens deze workshop verzamelen is kwalitatief van aard. In ons specifieke geval verzamelen wij collages van de toekomst, gemaakt in Photoshop. Daarnaast laten wij de participanten een kort stukje schrijven over hun toekomstvisie. Tot slot hebben wij discussies over de kunstwerken opgenomen, en hieruit kunnen wij ook interessante inzichten extrapoleren.
Het lastigste aan deze methode is het plannen. Er moet met veel zaken rekening gehouden worden. Zo moesten wij een ruimte regelen met apparatuur en andere faciliteiten zoals toiletten. Het regelen van participanten bleek ook een onverwachts grote uitdaging te zijn. Uiteindelijk is het ons gelukt om zes jongeren en 3 docenten te laten meedoen aan de workshop. Voor iedereen in de ruimte is verder nog genoeg voedsel en drinken geregeld. Aangezien wij met Photoshop werkten, moesten wij deze software zelf goed beheersen.
Wij hebben tijdens de workshop zeer gevarieerde resultaten verzameld. Het contrast tussen de ‘ideale’ en ‘realistische’ toekomstbeelden was vooral interessant om te zien. In het algemeen zijn de mensen toch wat pessimistischer over hoe ze denken dat de toekomst er echt uit gaat zien. Verder viel het op hoe verschillend interpretaties van één collage kunnen zijn. Bij het discussiëren van de afbeeldingen lieten wij bewust de andere participanten eerst omschrijven wat ze zagen. Vervolgens vertelde de maker van de collage wat zij precies dachten toen ze bezig waren in Photoshop. Het verschil in visie zorgde voor verdere interessante discussie. Deze manier van bespreken was zeer effectief voor het verkrijgen van verrassende gesprekken.
Visual Methodologies #2
Methode mapping workshop: Leuk en Nuttig
Jos de Boer
