Het lectoraat Civic Interaction Design, Marije ten Brink
Je gaat aan de slag met visual research. De participanten of jijzelf gaan er op uit om foto’s te schieten en verzamelen over een bepaald onderwerp. Samen met de participanten ga je de verschillende foto’s mappen en hierover discussiëren. Hopelijk komt hier waardevolle informatie uit over hoe mensen denken over een bepaald onderwerp in de wereld.
“Door foto’s te bestuderen wil je bepaalde informatie boven water krijgen”. Je wil er achterkomen hoe mensen over bepaalde onderwerpen denken.
Het wordt gebruikt in de ontdekkingsfase.
Het uitvoeren duurt ongeveer 1 á 2 weken. Dit is met de voorbereiding van de workshop, het uitvoeren en analyseren van de afbeeldingen en discussies.
In ieder geval zes participanten, zodat je een goede discussie kunt starten. Echter is het beter voor het onderzoek om meer participanten uit te nodigen, zodat er naar meerdere meningen geluisterd kan worden.
Met dit onderzoek kun je kwalitatieve gegevens verzamelen. Je kunt informatie verkrijgen over hoe mensen naar de wereld kijken en over bepaalde onderwerpen denken. Dit komt voort uit de foto’s die gemaakt zijn en de gesprekken die achteraf gevoerd worden.
+ Participanten kunnen deze workshop als iets ‘leuks’ beschouwen en zullen daardoor eerder mee willen werken met het onderzoek.
+ Participanten hebben alle vrijheid (op het onderwerp na) voor het maken van foto’s.
+ Doordat participanten de foto’s van anderen kunnen zien, krijgen ze wellicht inspiratie om andere foto’s te maken.
+ Iedereen heeft een andere kijk op de wereld. Door samen foto’s te verzamelen, krijg je foto’s vanuit verschillende kijkpunten op de wereld.
+ Iedereen heeft tegenwoordig een camera op zijn mobiel. De foto’s kunnen dus op elk moment gemaakt worden.
+ Doordat de participanten zelf op pad kunnen, zijn ze niet afhankelijk van een gezamelijke tijd en plek. Ze kunnen de foto’s maken waar en wanneer ze willen.
+ Je kunt makkelijk een discussie starten over een bepaald onderwerp en meningen van anderen horen.
+ Als er goed gediscussieerd wordt over de onderwerpen, kunnen er veel inzichten uit komen.
– Het kan voor de onderzoeker veel werk zijn om de foto’s te verzamelen en uit te printen.
– Het is moeilijk om te voorkomen dat participanten dezelfde foto’s maken.
– Participanten moeten er wat tijd aan besteden (1 of meerdere dagen)
– Indien de onderzoeker de foto’s zelf gaat analyseren, kunnen zijn conclusies (de inzichten) gebaseerd zijn op zijn eigen mening.
“We don’t see the same thing if we look at pictures, but it’s interesting to talk about it” – Marije ten Brink
“Images are harder to run statistics on” – Marije ten Brink
“Photos are trigger to talk” – Marije ten Brink
Voor de workshop van Marije ten Brink zijn alle participanten op pad gegaan om foto’s te maken over verschillende topics. Een van de topics was “Sociale stad”. De participanten mochten rondlopen in de stad en moesten minimaal 9 foto’s per topic maken. Hiervoor zijn bijvoorbeeld foto’s gemaakt van mensen of dieren die bij elkaar stonden, de tekst “vrijheid vieren we samen op 5 mei” en een gehandicapten stop bus knop. Dit waren verschillende symbolen voor het woord: ‘sociaal’. De ene keer letterlijk en de andere keer niet. Ook kon er andersom worden gedacht, asociaal in plaats van sociaal. Er waren bijvoorbeeld foto’s gemaakt van afval op straat.
Op basis van de foto’s die waren gemaakt, is er een workshop gehouden waar alle participanten met elkaar gingen discussiëren over de gemaakte foto’s en het topic. In de groep kwam het overeen dat veel participanten een groep mensen bij elkaar zagen als sociaal. Ook hulpmiddelen voor ouderen of gehandicapten werden vaak als sociaal gezien.
Je hebt verschillende manieren om deze methode uit te voeren. De onderzoeker kan namelijk zelf foto’s maken of de participanten foto’s laten maken en dit dan zelf analyseren. Ook kunnen ze nog besproken worden door de participanten.
Dit is een voorbeeld waarbij de participanten geheel meedoen met het onderzoek.
Stap 1: Laat de participanten zelf de straat op gaan met hun telefoon of een camera en laat hen foto’s maken die bij bepaalde onderwerpen passen. Geef ze een beperkte tijd hiervoor bijvoorbeeld 1 of 2 dagen. Dit zodat ze genoeg tijd hebben om de omgeving rustig te verkennen. De foto’s kunnen eventueel worden opgeslagen in een applicatie, zoals Snappthis of Instagram. Het is ook mogelijk om de foto’s te sturen naar de onderzoeker.
Stap 2: Als voorbereiding van de mapping sessie is het belangrijk om alle foto’s die zijn gemaakt te verzamelen, te bespreken en te sorteren op onderwerp. Tijdens de bespreking kijk je met iedereen naar de gemaakte foto’s. Optioneel kan er gebruik gemaakt worden van opnamemateriaal zoals geluidsrecorders of filmcamera’s. Op deze manier kan er achteraf ingezien worden wat er door de participanten is gezegd en wat voor mappings er gemaakt zijn. Test dit van te voren, zodat het minder snel mis kan gaan op de mapping zelf.
Stap 3: Nodig alle participanten uit in een ruimte voor de workshop. Bij een grotere groep (>8 participanten) splits de groep op in twee of meerdere groepen zodat de discussie overzichtelijk blijft.
Stap 4: Er zijn meerdere activiteiten die in de workshop gehouden kunnen worden.
Een manier is om een inhoudelijke discussie te starten. Je kunt het met de participanten hebben over de foto’s, bijv. wat ziet iedereen op de foto (dit kan voor iedereen anders zijn), vind je het bij het onderwerp passen, waarom heeft de fotograaf deze foto gemaakt enz. Uiteindelijk zullen hier wellicht patronen in ontstaan.
Een andere manier is om een mapping te starten. Leg uit aan de participanten op welke manieren ze de foto’s kunnen mappen (bijv. clusters, assen, of wellicht zelf iets bedenken). Geef de participanten de tijd om het eerst met elkaar over de foto’s en het onderwerp te hebben (+/- 15 min). Daarna kunnen ze beginnen met de mapping (+/- 20 min). Indien je meerdere onderwerpen wil behandelen, kun je de mapping tijd verkorten naar 20 min. Bespreek na de mapping de resultaten van de participanten en vraag waarom ze voor een bepaalde mapping hebben gekozen. Herhaal het totdat alle onderwerpen behandeld zijn.S
Er zijn drie methodes die een klein beetje overeenkomen met deze methode.
Photo elicitation: Door visuele beelden te laten zien, kunnen reacties worden opgewekt bij de participanten. Hierbij hoopt de onderzoeker dat de persoonlijke betekenissen en waardes naar voren komen. Iedereen reageert anders op een afbeelding.
Remote Shared Photo Elicitation: De remote versie van deze methode, deze versie word exclusief op afstand verricht.
Context mapping: Met de context mapping kunnen de participanten of het onderzoeksteam de context en persoonlijke ervaring van een product of dienst mappen. Hierdoor krijgen ze een overzicht en een beter inzicht.
Card sorting: Met deze methode kunnen de participanten worden uitgenodigd om bijvoorbeeld onderdelen te labelen en categoriseren. Een voorbeeld hiervan het organiseren van een website zijn. De participanten kunnen uitleg geven over de card sorting.
Geschreven door: studenten uit de minor 2018/2019
