Het doel van dit onderzoek was kijken of er een relatie mogelijk is met objecten waarvan we niet direct beseffen dat deze de mogelijkheid hebben om emoties te tonen.
Raune heeft dit uitgevoerd door met verschillende elektronische materialen planten een “stem” gegeven. Op deze manier wordt er dus een band gecreëerd en kan je zien op wat voor manieren planten communiceren.
De materialen bestaan voornamelijk uit drie grote componenten.
Een EMG-sensor; Dit is een sensor die neurologische stroom meet, voornamelijk gebruikt bij spier- of hersenactiviteit.
Een synthesizer; Deze wordt gebruikt om de opgevangen activiteit om te zetten naar een geluid.
Een speaker; Deze wordt gebruikt om de gemaakte tonen aan de buitenwereld te kunnen tonen. De speakers die ze voor het ontwerp gemaakt had zijn verwerkt in kleine kunstwerken zodat ze niet uit de toon zouden vallen tussen de planten.(zie foto)
Wat direct naar voren kwam is dat planten veel meer beleven dat je van tevoren zou denken. Zo zagen we tijdens de presentatie dat de plant redelijk van slag was omdat het lokaal vol met mensen zat.
Later vertelde ze nog andere leuke anecdote. Ze had namelijk het systeem ingebouwd bij een plant in een bos, en zo merkte ze dat planten ook daadwerkelijk met elkaar communiceren. Toen er verderop weiland gemaaid werdt raakte de plant van streek omdat hij door had dat er andere planten “vermoord” werden.
Maar alle leuke anecdotes daar gelaten, was de belangrijkste bevinding dat je dus inderdaad een band kan krijgen met producten waar dat eigenlijk niet mogelijk mee zou moeten zijn. En dat is toch wel het belangrijkste wat me bij gebleven is, dit is tevens waar de hele room op gebaseerd was.
Positief
– Nieuwe invalshoek
Negatief
– Nog niet helemaal eenduidig uitgewerkt
Een ander onderzoek wat ook gaat over het creëren van een band met objecten waarvan je dat niet verwacht is het onderzoek REP(AIR) geschreven door Remco Pasma.
Geschreven door Bruno Jaeger
